Bonifatius Kloosterpad: eerste deel etappe 6 van de Wilp - restaurant de Stripe net buiten Bakkeveen

 

 

 

 

 

 

Zaterdag 10 februari liep een groep uit Beetsterzwaag weer een (deel van een) etappe van het Bonifatius Kloosterpad. 12,8 kilometer volgens mijn stappenteller.

We waren met z'n 13-en deze keer. We starten bij de (voormalige) kerk in het centrum, aan het Plantsoen. Via via heb ik een afspraak kunnen maken met iemand van het buurthuis en hij heeft mij weer gekoppeld aan een vriendelijke meneer die ons op zaterdagochtend om 10 uur één en ander wil vertellen over deze kerk. Want ook deze kerk heeft een verhaal! Het is een waterstaatkerk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Waterstaatskerk) met een orgeltje wat ooit een deel was van een groter orgel in de doopsgezinde kerk in Hoorn, daar was het orgel te groot waarna ze een deel (dit deel dus) te koop hebben gezet. Ergens in 1820 geloof ik) Het heeft maar één klavier en is toe aan een restauratie, maar is een rijksmonument, dus het mag niet verwijderd worden uit deze kerk. Wanneer het weer goed bespeelbaar is wil men weer concertjes geven. Na afloop zet de vriendelijke meneer ons op een groepsfoto, die hoort er wel bij elke keer vinden we, en Durk maakte ook nog een foto van de kerk, dat was ik zelf vergeten!

  

 

Het eerste deel van de route is nog over fietspaden langs de openbare weg, wanneer we één keer het gebied van de Bakkeveenster duinen zijn ingelopen zijn de auto's passé. Wat een rust! Maar ook wat een water! grote plassen op ons pad. Bij het betreden van het gebied staan we trouwens nog even in dubio: verboden toegang... maar het bordje eronder is weg(gehaald) en ja, hoe moeten we dan? Dan moeten we best wel een stuk omlopen en Fokko Bosker, de schrijver van het boekje, heeft het toch echt zo bedoeld. We wagen het erop. Moeten nog wel ergens over een boom klimmen maar dat is het dan ook. Valt mee dus. Wanneer we weer op het pad staan zien we een bordje kwetsbaar gebied. Dat zal het zijn. Misschien zit er een das? één keer weer op de route gaat het prima. Tot we vanwege een nieuw hek linksaf moeten en we niet meer goed op het pad komen, maar ach, in dit gebied is het niet heel erg lastig te vinden. En ik gebruik voor de route altijd de app, zeker in zo'n gebied veel handiger dan met de routepaaltjes. Dus we komen er wel.

 Een pauzeplek is deze keer wel lastig. Midden in het gebied staan 2 bankjes niet te ver van elkaar. Dat dan maar. Achteraf hadden we bij het restaurant net buiten de duinen kunnen eten, dat was open. Niet aan gedacht. Niemand trouwens. Ik meende dat er alleen een sportkantine was, maar dat is dus uitgebreid. Was er ook al een tijd niet meer geweest. We een aanvaring met een hondeneigenaar die het heel normaal vond dat hondje een aanval deed op het broodje ei van mijn buurvrouw. Wij zeiden daar wat van, dat vond meneer dan weer heel raar: 'u hoeft hier toch niet te gaan zitten!' Tja...

Via een tussendoor paadje lopen we naar de vaart, steken over via de brug, via een ander tussendoor paadje komen we uit bij de supermarkt. Stukje fietspad volgen en dan mogen we het bos weer in. Het Slotpleats bos. We eindigen bij restaurant de Stripe. Een mooi punt om de volgende keer (6 april) weer te starten. Ze zijn al vroeg open (voor het ontbijt) dus we mogen komen koffie drinken!