Ga wandelen, ga wandelen
Paul van Tongeren, emeritus-hoogleraar ethiek in Nijmegen en Leuven, denkt hiervoor de oplossing te hebben: “Ga wandelen. Wie werkelijk niets doet, wordt al snel lamlendig. Je moet dus wel iets doen. Maar het gevaar daarvan is dat je niet ontspant. Wandelen is de ideale manier om te ontspannen, terwijl je toch bezig bent. Het is daarmee de perfecte vakantiebezigheid. Het is bovendien heel goedkoop, dus iedereen kan het doen. Je hoeft je niet druk te maken over waar je heengaat: bij wandelen draait het om de weg zelf, niet om het doel. Het brengt vertraging met zich mee, als antidotum tegen deze snelle tijd. Daarmee helpt het ons om in het ‘nu’ te zijn, iets wat we tegenwoordig vaak lastig vinden, maar wel willen. Tijdens het wandelen zie je ook nog eens heel veel: allerlei groeisels, huizen en mensen waar je normaal geen oog of tijd voor hebt. En het zorgt ervoor dat je tot jezelf komt, met name als je het alleen doet of in stilte. Wie wandelt, slaat vanzelf aan het denken. Het is dan ook niet verrassend dat er in de geschiedenis van de filosofie nogal wat wandelaars zijn. Wittgenstein, Nietzsche, Rousseau, Montaigne – ze waren allemaal fervent wandelaar.”
Een gemiddelde vakantieganger gaat natuurlijk niet wandelen om filosofische problemen op te lossen. “Maar elke wandeling leidt vanzelf tot waardevolle gedachten. Nietzsche zei dat je aan geen enkele gedachte geloof moet schenken ‘die niet in de vrije lucht geboren is en bij vrije beweging, – waarin niet ook de spieren feestvieren’. Daar sluit ik me bij aan. Wanneer wij wandelen, komt er een verbinding tussen denken en lichaam tot stand. Als we het lichaam buitenspel zetten, worden gedachten vaak op een slechte manier abstract. Een gedachte die wandelend ontstaat ademt een eenheid van lichaam en geest, die gedachten ontstaan achter een bureau niet hebben. Een wandelvakantie is daarmee een groot goed.”
.....................
Van Tongeren: “Bij wandelen heb je alleen niet zelf de regie over dat waarover je gaat nadenken. Je kunt natuurlijk proberen om wandelend over een specifieke vraag na te denken, maar mijn ervaring is dat vervolgens andere gedachten zich opdringen, of je wilt of niet. Ik denk dat dat komt doordat we continu dingen zien, opslaan en ergens bewaren in ons lichaam of onze geest, omdat we er op dat moment geen tijd voor hebben; eigenlijk een soort prullenmand of vuilniszak met afval. Bij het wandelen krijgt die opslag die je meedraagt de kans om naar buiten te komen, en daarmee om ons inzichten te geven. Je geeft ruimte aan zaken die je nog onbewust meedraagt. En dan komen er soms hele mooie bloemetjes uit dat vuilnis. Wandelend geef je het onverwachte de kans om tevoorschijn te komen. En de mooiste vakantie is toch die waarin, in positieve zin, iets onverwachts gebeurt.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten